Բարբառային աշխատանք

Աշտարակի բարբառով գրված հեքիաթի այս հատվածը փոխադրիր գրական լեզվով։



Հ’առավօտը, լիսը վօր բ՛ացվէց, մէրս տավարը դուս հանէց, մի գ՛րվանքա բ՛ուրթ տվուց քվօրս, մի կտօր չօր հաց, գ՛նացինք։ Գնացինք, քվօրս շանց տվի քարափը, գ՛նաց կաննէց գ՛լխին, թէշին մանէց. էլի քարափը ծակվէց, թէշին ընկավ մէչը, կռացավ տէհավ, մի պառավ կնիկ նստած ա, բ՛արկացած ասէց. «Նա՛նի, թէշին տո՛ւր»։ Պառավն ասէց. «Վօրթի՛, հ’արի, վէ կալ, տար, յէս մէնձ կնիկ էմ, կարալ չէմ տէղիցս կաննիլ»։ Ախչիկը բ՛արկացած ասէց. «Արա գ՛ուռը վօ՞րդի ա»։ Ասէց. «Ձ՛օրի միչօվն հ’արի»։ Ախչիկը ձ՛օրի միչօվը վէր էկավ, տէհավ մի գաղի դ՛ուռ բ՛աց ա, նէքսէվ մտավ, կռացավ վօր թէշին վէ ունի, տէհավ, դուռը կա վօչ, ասէց. «Նանի՛, գուռը կօրցրի, հ’ո՞ւր ա»։ Նանն ասէց․ «Վօրթի, հըլա արի, բ՛ան պըտիմ ասիլ։ Գնաց պառավի կուշտը։ «Մի,— ասէց,— ավիլը վէ կալ, մէր տունը սրփա»։ Ախչիկը սրփէց պրծավ, պառավն ասէց, «Վօրթի՛, մէ՞ր տունն ա թամուզ, թէ՞ ձ՛է՞ր»։ Ախչիկը բ՛արկացած ասէց․ «Մէր տունը թամուզ ա, ձ՛էր տունը մուռտառ»։

Առավոտյան լույսը որ բացվեց, մայրս տավարին դուրս հանեց, մի 500 բուրդ տվեց քույրիկիս, մի կտոր չոր հաց, գնացինք ։Գնացինք քրոջս ցույց տվեցի քարափը, գնաց կանգնեց գլխին իլիկը մանեց. էլի քարափը ծածկեց, իլիկը ընկավ մեջը, կռացավ տեսավ, մի ծեր կին նստած է բարկացած ասաց. <<Նանի իլիկը տուր>>։
Պառավն ասաց <<աղջիկս արի վերցրու տար, ես մեծ կին եմ, չեմ կարող տեղիցս վեր կենալ>>։ Աղջիկը բարկացած ասաց .<< ճանապարհը ուր է>>։ Աղջիկը մինչև ձորից եկավ, տեսավ մի դուռ բաց ներս մտավ, կռացավ որ իլիկը վերցնի, տեսավ , դուռը չկա, ասաց. <<Նանի, դուռը կորցրի , ուր է>>
Նանն ասաց. << աղջիկս, արի, բան պիտի ասեմ։ Գնաց կնոջ կողքը։ <<Մի,—ասաց — ավելը վերցրու տունը մաքրի>>։ Աղջիկը մաքրեց վերջացրեց, կինը ասաց, <<աղջիկս , մեր տունն է մաքուր թե ձերը>>։ Աղջիկը բարկացած ասաց. <<Մեր տունը մաքուր է , ձեր տունը կեղտոտ>>։