Հեղինակի գրքերը ինձ գրավում են, հետաքրքիր և գրավող գրելու ոճը անտարբեր չի թողնում ընթերցասերներին։
Պատմություն սիրո և վարակի, սիրով վարակված լինելու մասին։
Գրքի հերոսները հայ և իտալացի երիտասարդներ են. դեպքերը ծավալվում են երեք պետությունում՝ Հայաստան, Չինաստան, Իտալիա: Վիպակն ունի երկու հիմնական ուղղվածություն՝ անձնական հարաբերությունները և համաճարակը։
Գրքից մեջբերումներ ՝
Միևնույն է, սերը, ինչպես և մնացած բոլոր վարակները, տարածվում է օդակաթիլային եղանակով: Սկզբում այն ճախրում է օդում, ապա սկսում է կաթալ աչքերիցդ ներս, անցնում է թոքերդ՝ սկսում ես շնչել նրանով, այն մեկով, որն արդեն հասցրել է մթագնել ուղեղդ:
***
Ոմանք հավատով են ապրում, ոմանք էլ՝ գիտության տված փաստերի հույսով։ Բայց ամեն ինչ այլ կերպ է, սիրելի՛ս, վարակվում ես սիրով, այդ վարակից մահանում ես ու սկսում ապրել ուրիշի համար՝ թեկուզ իրարից հեռու, թեկուզ առանց հպվելու այդ կյանքին, բայց մեռնելու հազարավոր տարբերակներից ընտրում ես հե՛նց Նրա համար ապրելը։
***
Միգուցե հենց պետք է մառախուղ լիներ, որպեսզի իրարից չտարբերվեին գիշերն ու ցերեկը, որպեսզի հեռավորության սահմանները վերանային: Բայց դե ինչպես Ունամունոն էր պնդում, պետք էր նկատել սերը մառախուղի մեջ…
Հեռացողների ու հրաժեշտ տվողների սերը մառախուղի մեջ: Ամենադժվարը հեռանալիս սիրելն է: Շարունակել սիրելը: Սկսելը հեշտ է…
***
Ամենազարհուրելին ամենահարազատ մարդկանցից լսվող լռությունն է…
***
Լռություն…
Ցասում…
Անկում…
Հրաժեշտ…
Կարոտ…
Ապարդյուն կարոտ…
Քայքայող…
Բթացնող…
Անտարբերությամբ…
Անգոյություն…
***
Համբուրում եմ՝
առանց վարակվելու վախի.
ես վաղուց արդեն վարակված եմ քո սիրով։
***
Հոգի՜ն, հոգին է պետք սիրել, դա են մեզ սովորեցնում բոլոր կրոնները, կյանքի՝ տառապած ու հիասթափված փիլիսոփաները։ Մոդիլիանին իր սիրեցյալին ասում էր, որ կնկարի նրա աչքերն այն ժամանակ, երբ կճանաչի նրա հոգին, մինչդեռ ես ուզում էի Սեսիլի փակ աչքերը համբուրելով սողոսկել նրա հոգին, որովհետև ես նկարիչ չեմ։